Robin Hood
Vandaag kunnen we helden zijn
Leeftijd: 8 tot 108 jaar
Duur: 75 minuten

ROBIN HOOD

Vandaag kunnen we helden zijn’ is de Laaglandvariant op de klassieke legende.

Het verhaal situeert zich in het avontuurlijke ROBIN HOOD pretpark, en gaat over vijf- op het eerste oog - doodnormale mensen die daar werken. Vier van hen lijden onder het juk van grote baas Bink. Bink beslist dat er een ROBIN HOOD show in het park moet worden opgevoerd, en lijkt er een handje van te hebben de verhoudingen in het stuk ook in het echte leven te gebruiken én misbruiken. Ieders hart voor rechtvaardigheid wordt behoorlijk op de proef gesteld. Bewapend met ruige gitaren en dampende beats speelt en zingt het pretparkteam het publiek ongekende moed in.

Maar kunnen ze ook dapper zijn zonder zich achter een held te verschuilen? Op eigen kracht? En het opnemen voor hun naasten? Een antwoord vinden op die vraag, dát is pas een avontuur.

Een rebelse, muzikale theatervoorstelling over je stem wél willen laten horen, maar nóg niet durven… Als geen ander weet Inèz Derksen klassieke helden op het podium op zo’n manier tot leven te wekken dat ze jong én oud troost en inspiratie kunnen bieden tot in de dagelijkse werkelijkheid.

Van de makers van KING A, Ronja de Roversdochter en Het Oneindige Verhaal.

Recensie Trouw, 25.02.2014
* * * *

"Gijs Nollen speelt de rol van Bink met verve. (...) Kim Berkenhagen, Lennart Monaster, Judith Noyons en Folmer Overdiep spelen subtiel en laten met gevoel voor humor zien hoe de medewerkers steeds verder ontregeld raken. Ze roddelen, slijmen met de baas en steken hun kop in het zand. Zo legt regisseur Inèz Derksen, die ook het concept bedacht, een knappe link met gebeurtenissen op de school of voetbalclub van de kinderen in de zaal of het bedrijf waar hun ouders werken."

Recensie Volkskrant, 19.02.2014
* * * *

“Oud volksverhaal wordt slim naverteld”
“Deze ludieke roep om held te durven zijn leidt tot spanning en plezier.”
“..Ham, een mooie rol van Folmer Overdiep…Een grappige Kim Berkenhagen…Een lekker opgefokte Judith Noyons…en een aandoenlijke vertolking van Mug door Lennart Monaster.”