Pubers kunnen soms totaal onvoorspelbaar reageren; ongemakkelijk of juist heel direct. Is dat niet eng als acteur?
“Het is zeker eng! Je bevind je als gladiator in hun arena en dat met minimale wapens. Maar hoe cool is het dan om ze voor je te winnen en ze te laten zien dat de verbeelding ook in een klaslokaal kan opdoemen. Ik houd ervan om wedstrijdjes te spelen die er echt toe doen..”
Als we je vragen naar een ontroerend moment na afloop van theater in de klas, waar denk je dan aan?
“Als ik zie dat er stoere jongens en meisjes maar wat hun best doen om zich geen reactie te laten ontglippen. Maar dat ik dan af en toe toch iets door dat pantser heen zie schemeren. Een lachje, of een open mond. Het raakt mij om te zien dat maskers vallen.”
Maak je ook wel eens minder leuke dingen mee?
“Pubers zijn experts in het creëren van onveiligheid. Het kan je soms raken - omdat wat je aan het doen bent zo dicht op hen is. Ook al speel je een rol, je bent het toch zelf die daar staat tussen de stoelen en tafels.”
Wanneer weet je of een voorstelling is ‘aangekomen’?
Sebas: “Ik ben echt niet beroemd, maar als ik door de supermarkt loop en een jongen een half jaar na het spelen van de voorstelling mij denkt te herkennen en zegt ‘jij hebt toen toch die voorstelling gespeeld – ja nou, dat was best goed voor een Nederlandse acteur’. Of dat je ergens een workshop geeft en er iemand vraagt: ‘jij hebt toch 2 jaar gelden een voorstellingen bij ons gespeeld?’ en dan een selfie van die voorstelling laat zien op zijn telefoon. Dan weet je dat je een zaadje hebt geplant. “
