Mayke Roels

"Tijdens de toneelschool had ik maar één droom: stage lopen bij Het Laagland. "

Mayke Roels speelt in de voorstelling 'In het Zuiden ligt alles anders'. Deze voorstelling heeft ze samen met schrijfster Annet Bremen en actrice Nina Willems ontwikkeld. In 2015 deed ze haar stage als regie-assistente bij de voorstelling 'EXPEDITIE PETER PAN', gevolgd door een regie-assistentschap bij de dialectvoorstelling 'Zujerleech'. Tevens is ze verbonden aan het makersteam van onze theaterwerkplaats Jong Laagland, waarbij ze kinderen de fantasie van de theatervloer laat ontdekken.

Wie ben je?
Ik ben Mayke, geboren in Roermond en nadat ik de toneelschool in Arnhem heb gedaan (als richting theatermaker/docent, afgerond in 2016), ben ik weer terug in Roermond gaan wonen. 

Wat doe je in je vrije tijd (hobby’s)?
In mijn vrije tijd ben ik vaak een bezig bijtje. Het liefst ontdek ik de wereld door te reizen maar ook ga ik graag naar muziekfestivals waar ik dan de benen onder mijn lijf uit dans. Thuis kan ik heerlijk weg dromen bij een goed boek of me verdiepen in nieuwe kookgerechten. Maar het allerliefste maak ik lange wandelingen.

Welke rollen speel je op dit moment?
Op dit moment speel ik in de voorstelling 'In het Zuiden ligt alles anders'. Het gekke is dat ik hierin geen rol speel maar mezelf ben, die het publiek mee neemt door de geschiedenis van Limburg. Daarnaast ben ik betrokken bij educatieve projecten van Het Laagland, zoals bij 'Expeditie Binnenwereld' waarin ik Keet speel. Ook geef ik namens Het Laagland theatrale rondleidingen als juffrouw Ophelia. Zij woont in de schouwburg.

Welk personage speel je het liefst en waarom?
Het leuke is dat ik in 'In het Zuiden ligt alles anders' steeds dicht bij mezelf kan blijven. Omdat ik een verhaal vertel wissel ik erg vaak in kleine rollen en mag ik even in de schoenen staan van 'De Limburgers' of 'de baas van Rusland'. Dat snel moeten wisselen tussen rollen maakt het spelen van deze voorstelling het leukste. 

Heb je zelf invloed op de invulling van je rol en kun je daar iets over vertellen?
Samen met Nina Willems en Annet Bremen (schrijver) heb ik 'In het Zuiden ligt alles anders' mogen maken. Het leuke was dat Annet ons interviewde en erna steeds een stukje schreef. Dan gingen we weer bij elkaar het geheel aanscherpen. Door deze werkwijze hebben we veel invloed op de rol gehad. De rol bestaat uit ons zelf waarin ik 'de Limburgers'  vertegenwoordig in de vorm van allemaal kleine rolletjes, die de ontstaansgeschiedenis van Limburg vertellen. De vertegenwoordigde Limburgers die ik speel zijn een uitvergroting van wat ik zelf denk, dus het is niet alleen maar mijn mening. Zelf spraken we vaak over dat Nina en ik net als Bert en Ernie zijn, zij hebben namelijk een groot contrast, denken altijd anders dan de ander maar zijn wel dikke vrienden van elkaar.

In hoeverre herken je jezelf in het personage dat je speelt?
Ik herken veel van het Limburgse gevoel dat ik vertegenwoordig in het stuk. Maar omdat ik zelf ook buiten Limburg gewoond heb, ben ik dit wel voor een stuk gaan relativeren. Zelf vind ik het belangrijk dat je altijd een eigen keuze hebt: ga je mee op een oud gevoel of ga je op zoek naar nieuwe tradities? Hou je aan een stuk identiteit vast of vorm je een nieuwe? Het is van belang om altijd een vraag te stellen, want er is geen een waarheid. Interessant aan het maken van deze voorstelling vond ik om erachter te komen waarom Limburgers zich vaak achtergesteld voelden. Deze antwoorden bleken altijd in de geschiedenis verborgen te liggen. Als je weet hoe iets in elkaar zit, dan kan je het altijd veranderen.

Wat vind je het mooiste moment in het maakproces rond een voorstelling?
In het begin vind ik het mooiste dat alles nog alle kanten op kan en dat het een speeltuin is om alles uit te proberen. Het mooiste moment vind ik het wanneer alles heel logisch bij elkaar komt. Nadat je weken hebt gerepeteerd valt alles als puzzel in elkaar. Als dan voor het eerst publiek komt kijken en net zo enthousiast zijn als jij...dat is pure magie!

Wat was als kind jouw eerste theaterervaring?
Ik herinner me nog dat ik met mijn moeder voor het eerst naar een voorstelling van Frank Groothof (Frank van Sesamstraat) en zijn broer René Groothof ben gaan kijken. Ze vertelden het verhaal van Koning Arthur. Ze speelden het verhaal als vertellers maar ook als honderden kleine rollen. Hele werelden werden voor mijn ogen gemaakt. Toen ik dat zag wist ik het zeker: dit wil ik ook kunnen! En dan vooral de combinatie tussen het zelf maken en spelen: een makende speler.

Waarom ben je acteur geworden?
Als kind was ik altijd een enorme dromer: het liefste was ik net als Pippi Langkous. De hele dag spelen en rond banjeren, geloven in het onmogelijke en dat mogelijk maken! Voor Pippi was niets onmogelijk. Met mijn broer bouwde ik de grootste hutten en was ik altijd op pad. Ik was altijd erg verlegen maar kon de beste/grootste verhalen verzinnen. Wanneer ik deze vertelde stond ik in de schoenen van iemand anders. Iedere dag iemand anders kunnen zijn.... daar droomde ik het meest van.

Omschrijf het leven als acteur / actrice eens?
Ik ben op meerdere vlakken van het theatervak werkzaam:
Als theatermaker regisseer ik veel jongeren en werk ik mee aan educatie-ontwikkeling voor bijvoorbeeld Het Laagland. Omdat ik ook ernaast zelf als actrice op de vloer of voor de camera sta, ziet geen één dag er hetzelfde uit. De ene dag speel ik Maria de mijnwerkersvrouw en de dag erna ben ik aan het regisseren. De afwisseling is denk ik ook wel het allerleukste van het vak.

Wat heb je altijd nog een keer willen spelen? (droomrol)
In een televisieserie/films waarbij je terug te tijd in gaat, denk maar eens aan 'Game of Thrones' of 'Stranger things'. Ik heb zelf een enorme fascinatie voor dingen die in een andere tijd spelen, waarbij andere gebruiken, wetten en regels gelden. Dat zou ik heel stoer vinden. 

Mayke Roels

Mayke Roels

 

Wat vind je het mooist aan dit vak?
De kwaliteit van fantasie. Je kan door jouw eigen fantasie voor even een andere wereld  creëren. In deze wereld kan je je publiek even aanwakkeren; je roept een herkenning, een emotie of een glimlach op. Je neemt ze  voor bijvoorbeeld 30 minuten mee in je verhaal waarna je weer samen terug keert naar de realiteit. Je hebt dan in dat halfuurtje even samen iets gedeeld.

Wie vind jij zelf de beste acteur of actrice ooit en waarom?
Voor mij moet een acteur/actrice echt contact kunnen maken met zijn/haar publiek, dan vertel je het echte verhaal. Ik ben altijd erg onder de indruk als een acteur een diversiteit kan opzoeken, niet altijd dezelfde soort rollen speelt. In de filmwereld ben ik daarom dan ook erg onder de indruk van Edward Norton. Hij heeft al zoveel totaal verschillende rollen gespeeld! In de toneelwereld ben een tijd geleden enorm geraakt door de Vlaamse acteur Jonas van Thielen. Hij speelde in de voorstelling 'Vuur' van Het Nieuwstedelijk. Deze voorstelling heb ik inmiddels al 3 keer gezien en iedere keer ben ik opnieuw geraakt door zijn spel. Hij vertelde een verhaal vanuit verschillende rollen en weet me bij al die rollen te raken.

Wat is je beste blooper ooit op de bühne?
In de voorstelling 'In het Zuiden ligt alles anders' hebben Nina en ik in de voorlaatste scène een enorme kopstoot bij elkaar gemaakt. We raakte elkaar enorm hard, de hele vrachtwagen draaide even...maar gelukkig viel het mee en konden we gewoon door spelen. Waarschijnlijk had het publiek het niet eens door. 

Ben je (nog) steeds zenuwachtig als je gaat spelen en wat doe je daarmee?
Als ik het dagelijks doe valt het wel mee, als ik een voorstelling weer even een tijdje niet gespeeld heb ben ik altijd weer even zenuwachtig. Het gekke is als er mensen komen kijken die ik goed ken, ik enorm zenuwachtig ben. Dat gaat ook nooit over, bij 'vreemden' heb ik dat nooit. Als ik zenuwachtig ben, dan loop ik de hele voorstelling nog eens door van begin tot eind. Dan herhaal ik alle teksten, of loop ik letterlijk de hele route van de voorstelling af op het podium. 

Wat vind je speciaal aan Het Laagland?
Als kind heb ik ooit een voorstelling van Het Laagland gezien en wilde ik enorm graag hier gaan werken. Tijdens de toneelschool had ik zelf maar één droom: stage lopen bij Het Laagland. Ik heb Inèz Derksen toe gemaild en we zijn toen samen om tafel gaan zitten. Na een goed gesprek mocht ik aan het werk als regie-assistent bij 'Zujerleech' en 'Expeditie Peter Pan'. Daarnaast raakte ik ik verbonden aan Jong Laagland. Het mooie van Het Laagland dat ze keer op keer met thematieken werken die voor iedereen herkenbaar zijn en via de levendige fantasie nemen ze niet alleen kinderen maar ook de volwassenen mee. Dat is een kracht waar ik als theatermaker een voldaan gevoel van krijg: theater voor iedereen.

Welke boodschap zou jij het publiek mee willen geven?
Ieder mens heeft een verhaal en als je echt luistert naar iemand zijn verhaal zal je meer herkennen van jezelf dan je op voorhand had verwacht.