Afsluitende presentaties project Toneelacademie Maastricht
Het centrale verzamelpunt vandaag is het appartement aan Wagenaar 9. Het zit er vol; iedereen heeft elkaar inmiddels begroet en kort leren kennen. Met uitzicht op de Wappertuin verplaatst de groep zich naar het balkon. Onder leiding van Birsu Tamer ontvangt iedereen een verrekijker — om straks niets te hoeven missen. Birsu’s presentatie draait om het spotten van vogels in de wijk, in het bijzonder de 'Adhduif' en de 'Autismus'. Op haar eerste dag viel haar op hoe vol de bomen zitten met kraaien. Maar wat als die kraaien niet zomaar kraaien? Wat als hun roep een hulpvraag is?
Van het balkon gaan we naar Wagenaar 62, het Laaglandappartement. Hier voerde Juri Zanger gesprekken met wijkbewoner Navay en ZO-Wonen-medewerker Roy over mannelijkheid en wat dat begrip voor hen betekent. Deze gesprekken zijn vertaald naar een geschreven monoloog & dialoog, die de mannen alleen en samen voordragen — persoonlijk en intiem. Gewapend met symbolische attributen als speer en zwaard gaan ze verbaal de strijd aan. Voor beiden was dit de eerste keer dat ze met tekstschrijven werkten: een waardevolle, persoonlijke uitdaging waarin luisteren en respect centraal stonden.
We verplaatsen ons naar het grasveld tussen de Wappertuin en de Wagenaarflat. Daar heeft Jona Castelein stoelen in een cirkel klaargezet. Zodra iedereen zit, ontvangt het publiek een blinddoek. We gaan luisteren naar de wijk. Een politiesirene, een dichtslaand raam, een piepende fietsbel — het alledaagse leven klinkt luid en duidelijk. De scène eindigt met gezang vanaf de zesde verdieping.
Buiten gaan we verder richting de parkeerplaatsen achter de Wagenaarflat. Daar vangt Jip Boschma de groep op en leidt hen op wat aanvoelt als een processie naar een verlaten boot. Onderweg klinkt meermaals een bel. Bij de boot aangekomen vertelt Jip waarom dit vaartuig voor haar een veilige ontmoetingshaven is geworden. We luisteren naar persoonlijke antwoorden op vragen die zij in de wijk heeft gesteld.
De laatste halte van deze theatrale route is de Wappertuin. Het vuur brandt al, en de banken zijn voorzien van warme dekens. Samina de Wulf introduceert haar ontmoeting die leidde tot deze presentatie: het verhaal van een hospik uit de Tweede Wereldoorlog, die dankzij geloof en geluk zijn collega’s redde en uiteindelijk ook zelf de weg naar huis vond. De ontmoeting rond het vuur eindigt met een ritueel. Iedere bezoeker schrijft op een papiertje wat hij of zij graag wil achterlaten — ofwel ‘offeren’ — en wat men juist wil meenemen na deze samenkomst. De papiertjes worden vervolgens in het vuur gegooid.
Daarna keren we terug naar Wagenaar 62, voor een drankje en een kort nagesprek.
