Bijzondere film geeft groep 8 nieuwe inzichten

Het project start begin januari met een bezoek aan de Laagland-voorstelling Help, Helikopterouders!. Dat maakt meteen veel los bij de leerlingen en hun docenten. Vooral de persoonlijke verhalen van de acteurs raken hen. Bijvoorbeeld het verhaal van Anton de Bies, over zijn jeugd in Curaçao en al het kattenkwaad dat hij uithaalde. Toen hij uiteindelijk merkte dat hij daarmee zijn moeder écht kwetste, besloot hij zijn leven te beteren. Ook Gürkan Küçüksentürk maakt indruk. Hij werd als jongetje van tien op school gepest maar vond ook thuis geen rust, waar hij voor zijn ouders moest zorgen in plaats van zij voor hem.

Vijf rolmodellen staan bij Help, Helikopterouders! op het toneel. “Dit ging over mij!” roept een van de leerlingen na afloop. “Ik vond het heel mooi hoe jullie persoonlijk verhalen durfden te delen. Respect”, zegt een ander. Meester Kenneth hoopt dat de voorstelling zijn leerlingen inzicht geeft over de gevolgen van het té snel veroordelen van de ander. “Ik herken hier zo veel in. Er zijn heel veel labels, nu snap ik pas het gevoel dat bij ieder label hoort en waarom mensen die labels aan elkaar geven.”

Film

Terug op school is er behoefte aan een langer nagesprek. Leerlingen die in het verleden amper over hun thuissituatie praatten, beginnen open te vertellen en stillere klasgenoten durven ook te praten over de problemen waar zij mee worstelen. Er ontstaat saamhorigheid, inzicht in elkaars belevingswereld. Maar ook in het eigen gedrag en de dromen en doelen die de kinderen hebben voor de toekomst. Wie willen zij nu echt zijn? Deze inzichten verwerken de twee groepen 8 met hulp van Mayke en Bas in een heuse speelfilm. In groepjes nemen ze verschillende scènes op, die Bas met hun aanwijzingen verwerkt tot één geheel. De leraren, Mayke en Bas geven aan het einde van de film een videoboodschap mee aan de kinderen: “Wij zijn trots op jullie! Blijf goed samenwerken en volg je dromen. Want jullie verdienen het dat ze uitkomen. “

De trots straalt er in ieder geval vanaf, als de leerlingen tijdens een echte filmscreening (compleet met popcorn) het eindresultaat laten zien aan hun ouders. En er is zelfs een speciale gast: acteur Anton, die ze eerder in het theater hebben gezien én die hen tijdens het project ook al een videoboodschap heeft gestuurd, waarin hij vertelt dat de verhalen van de leerlingen hem net zo veel raken als zijn verhaal hen raakt. Hij vindt het erg bijzonder om bij de screening aanwezig te zijn.

Impact

De leerlingen hebben veel geleerd van dit project. Waddah (12): “Ik heb geleerd hoe je met elkaar kunt discussiëren, dat je je mening mag delen, samen te werken, elkaar te begrijpen én in jezelf te geloven. Het is belangrijk om zelfvertrouwen te hebben. En ik weet nu dat ik goed kan acteren.” Jimmy (12): “Het belangrijkste om te leren vond ik dat als je ruzie maakt met elkaar, zoals bij onze twee groepen 8 gebeurt, dat het altijd goed komt en dat je elkaar altijd nodig hebt. Ik vond het project leerzaam omdat er allemaal groepjes waren met verschillende soorten leerlingen die op het einde één werden. Iedereen deed actief mee. Je kunt je doel bereiken als je samenwerkt.” Soufiane (12): “We hebben geleerd dat samenwerken heel belangrijk is. Je moet goed luisteren naar anderen. Ik heb ook veel fantasie laten zien die ik normaal niet durf te laten zien.”

Wat zouden de kinderen anderen willen meegeven? Waddah: “Ik heb geleerd dat je je best moet doen in de toekomst en in jezelf moet geloven. Als je dan iets wil bereiken, dan lukt het ook. En een andere les is dat als je een doel en een plan hebt, en het plan niet werkt, je niet het doel moet veranderen maar het plan.” Jimmy: “Wat ik andere kinderen wil meegeven is dat je moet genieten van de basisschooltijd. Over een paar jaar zie je deze mensen misschien niet meer. Je moet blij zijn dat je nu nog met je vrienden kunt zijn.” Judrick (12): “Je gaat beter met elkaar om als je over jezelf vertelt en als je weet hoe andere kinderen zich voelen. Het draait niet alleen om jezelf.”