In mijn ogen ben je een held als je iets wat je echt niet durft toch gaat doen.
Als je de moed vindt om te leven wat waar is, voor jou.
Ook als je daarmee tegen de vertrouwde stroom in en boven het maaiveld uit gaat komen.
Mijn hart ligt bij dit anti-heldenschap, maar mijn hoop bij de dromers, de voortrekkers, de visionairs, de durvers.

Dankbaar ben ik voor de tijdelijke helden op mijn levenspad, die onverschrokken eigen en aanwezig durven zijn, die hun missie volgen en op queeste zijn. Die me uit mijn comfortzone trekken, reuring veroorzaken, het goeie voorbeeld geven, inspireren en de vlam ontsteken.  Soms door wat ze te vertellen hebben, vaker nog door wat ze doen, door wat ze voorleven, door te zijn. Ze mogen daarin op afstand blijven, onbereikbaar zijn of ver voor de troepen uit. Dat maakt ze helden die mij uitdagen verder over mijn eigen schaduw te stappen dan ik ooit had durven dromen.

En dan is er soms dat moment waarop ik op mijn beurt met mijn zoektocht anderen blijk aan te raken, 'aan' te zetten.  En zo cirkelt het thema van helden en anti-helden rond in mijn leven en m'n werk.
Of het nu Arthur betreft die het zwaard tegen wil en dank uit de steen trekt en koning moet worden,
of dat het Ronja is die als enige in verzet komt tegen haar indrukwekkend koppige Roverhoofdvader;
ze zoeken, struikelen, blijven trouw en overwinnen eerst zichzelf en dan hun grootste obstakels of angsten.

En daarom is het fijn dat ROBIN HOOD zo dicht in onze buurt is.
Zodat ook wij vandaag nog helden kunnen worden.

Inèz